Objawy i warunki rozwoju mączniaka rzekomego kapustnych

W czasie produkcji rozsady porażone siewki przebarwią się na czarno i w szybkim tempie ulęgają zamierają. U starszych roślin pierwsze objawy mączniaka rzekomego kapustnych widoczne są na górnej stronie dolnych liści w postaci oliwkowożółtych plam. Na dolnej stronie blaszki liściowej, w obrębie plam, widoczny jest obfity białoszary nalot (zarodników patogena), który z czasem zmienia kolor na brunatny. Chore liście stopniowo więdną, brązowieją, obumierają i odpadają. Główki kapusty mają obniżoną wartość przechowalniczą. Liście porażone przez mączniaka rzekomego często są wtórnie porażane przez bakterie z rodzaju Erwinia, powodujące mokrą zgniliznę główek.

Rozwojowi choroby sprzyja wysoka wilgotność powietrza, częste zwilżanie liści w czasie podlewania. Optymalne warunkami do tworzenia się zarodników konidialnych to wysoka wilgotności powietrza i temperatura 8-16°C. Zarodniki rozprzestrzeniają się wraz z prądami powietrza. Patogen zimuje na resztkach roślinnych oraz na nasionach.

Patogen atakuje głównie rośliny uprawiane w dużym zagęszczeniu lub zachwaszczeniu, na stanowiskach nieprzewiewnych, położonych blisko zbiorników wodnych. Wysoką podatność na mączniaka rzekomego wykazują odmiany kapusty pekińskiej uprawiane na zbiór jesienny i do przechowania.

Profilaktyka i zwalczanie mączniaka rzekomego kapustnych

Kapustę powinno uprawiać się na terenach otwartych, przewiewnych, przy zwiększonej rozstawie rzędów. Po zbiorze usuwać z pola resztki roślinne.

Należy wysiewać nasiona zaprawione środkami grzybobójczymi, zgodnie z aktualnym programem ochrony warzyw. Zgodnie z zaleceniami IO (Metodyki integrowanej produkcji kapusty pekińskiej) środki z grupy strobilurin zalecane do ochrony przed czernią krzyżowych ograniczają występowanie mączniaka rzekomego. Nie należy deszczować roślin w okresach chłodniejszych i w okresie przedzbiorczym.

Kiła kapusty