Objawy niedoboru makroelementów

Azot (N) – zahamowanie wzrostu. Małe blaszki liściowe i rozjaśnienie barwy rośliny. Najstarsze liście są bladozielone, później żółkną (chloroza posuwa się w kierunku wierzchołka) i zasychają. Łodygi są cienkie. Opadanie zawiązków. Owoc jest krótki i gruby a w części przykwiatowej zniekształcony.

Fosfor (P) – łodygi są słabe i krótkie. Brzeg blaszki liściowej podwija się do góry. Liście ciemnozielone, matowe, wysychając zielenieją, dolne żółkną. Na starszych liściach i w dolnej części łodygi widoczne są wodniste, zasychające plamy między nerwami. Zamieranie ogonka liściowego u nasady blaszki i opadanie liści. Wewnętrze wady komór nasiennych owocu.

Niedobór fosforu może wystąpić przy nieprawidłowym odczynie (przy zbyt wysokim pH wytrąca się fosforan wapnia) lub przy niskiej temperaturze podłoża, która ogranicza jego pobieranie.

Potas (K) – na brzegach blaszki liściowej pojawia się chloroza postępująca w kierunku środka liścia. Tkanki w tych miejscach zasychają powodując podwinięcie liści w górę lub w dół. Najpierw przebarwiają się najstarsze liście. Na owocach ogórka widoczne jest przewężenie od strony ogonka oraz charakterystyczne zgrubienie drugiego końca (owoc maczugowaty).

Wapń (Ca) – liście jaśnieją, młode są lekko zniekształcone. Na największych liściach brzeg jaśnieje i zasycha. Liście mają „parasolowaty” kształt – zawijają brzegi ku dołowi. Rozwijające się liście mogą wyglądać jak przypalone. Na lisciach mogą pojawiać się pergaminowe plamki między nerwami, żyłki pozostają ciemniejsze. Starsze liście pozostają bez zmian. Zamieranie i załamywanie młodych pędów. Skrócenie międzywęźli, zwłaszcza w szczytowej partii. Kiedy niedobór jest bardzo duży, to kwiaty i wierzchołek wzrostu zamierają. Owoce słabo się rozwijają i są niesmaczne.

Magnez (Mg) – żółknięcie blaszki liściowej pomiędzy nerwami, z czasem przechodząca w nekrozy (liście środkowej partii lub wierzchołkowe). Łodygi słabe i cienkie.

Objawy niedoboru mikroelementów

Bor – owoce są zdeformowane. Na ich powierzchni widoczne są podłużne, białe skorkowacenia. Młodsze liście są zniekształcone. Wierzchołek zamiera. Na brzegach blaszki liściowej starszych liści widoczna jest szeroka, żółta obwódka. Roślina masowo zrzuca zawiązki owoców.

Żelazo (Fe) – chloroza międzyżyłkowa na najmłodszych liści. Przy dużym deficycie pierwiastka wierzchołki roślin zmieniają barwę żółtą lub niekiedy  białą.


Czytaj także: „Wymagania nawozowe i potrzeby pokarmowe ogórka gruntowego.”