Dobrotnica szklarniowa (Encarsia Formosa)…

to błonkówka długości 0,6 mm, z czarną (ciemnobrązową) głową i tułów oraz żółtym odwłokiem. Samica jest nieco mniejsza od samca. Populację stanowi 99% samic, które potrafią rozmnażać się dzieworodnie. Samica składa jaja do wnętrza larw mączlika (drugie, trzecie i czwarte stadium  larwalne), które po pewnym czasie stają się  czarne (u mączlika szklarniowego) lub brązowe (u mączlika ostroskrzydłego). Potrafi spasożytować 50-100 larw ale niszczy ich znacznie więcej (około 300) w wyniku nakłuwania, odżywiając się nimi. Gdy błonkówka skończy swój rozwój wewnątrz szkodnika na liściach pozostają puparia z widocznym otworem po wydostaniu się osobnika dorosłego.

E. Formosa rozwija się w temperaturze 15-18 °C, natomiast najbardziej aktywna jest w temperaturze powyżej 18°C. Rozwój zatrzymuje w temperaturze 12°C a powyżej 38°C – owad ginie. Efektywność dobrotnicy w zwalczaniu mączlików, zależy również od gatunku rośliny, na której żeruje  szkodnik. Wpływ na to ma, między innymi, gęstość włosków pokrywających liście –  łatwiej i szybciej rozmnaża się na ogórku i oberżynie, wolniej na pomidorze, a najwolniej na papryce.

Entomofag jest bardzo wrażliwy na opryski chemiczne (także przeciwko przędziorkom), szczególnie na siarkę.

Dobrotnica szklarniowa zalecana jest szczególnie do stosowania interwencyjnego, po pojawieniu się pierwszych osobników mączlika. Zalecana jest introdukcja w ogniska występowania szkodnika. Introdukcję należy przeprowadzać do momentu uzyskania kontroli nad populacją szkodnika, tj. wyniszczenia jej w min.85%.

Czytaj także: „Mączliki w uprawach pod osłonami”

„Owady pożyteczne – osiec mączlikowy”

„Owady pożyteczne – dziubałeczek mączlikowy”