Wymagania uprawowe kalafiora
Kalafior jest ważnym gatunkiem, zarówno dla rynku warzyw świeżych jak i zamrażalnictwa. Krajowa produkcja zapewnia dostawy świeżego kalafiora przynajmniej przez połowę roku (V-XI). Uprawa jesienna tego gatunku jest prowadzona przede wszystkim dla przemysłu zamrażalniczego.
Temperatura
Kalafior nie ma wysokich wymagań cieplnych, najlepiej rośnie i plonuje w rejonach chłodniejszych, charakteryzujących się wysoką wilgotnością powietrza. Optymalna temperatura powietrza dla wzrostu roślin i rozwoju róż kalafiorów waha się od 15oC do 20oC.
Odchylenia temperatury wywołują różnego rodzaju zaburzenia. Temperatura wyższa (22-25oC) powoduje brak wiązania róż, bujny rozwój liści. W okresie po zawiązaniu róż zbyt wysoka temperatura powoduje przedwczesne ich dorastanie (mała masa i mała zwięzłość), róże przerastają liśćmi, występuje omszenie, ziarnistość powierzchni, antocyjanowe przebarwienia. Temperatury niskie (poniżej 10oC) u roślin młodych są przyczyną jarowizacji, przedwczesnego wiązanie róż pośpiechowatych, praktycznie niemających żadnej wartości handlowej.
Kalafior jest wrażliwy na przemarznięcie. Róże mogą przemarznąć jeśli temperatura spadnie do 2oC, zwłaszcza jeśli nie są dobrze okryte liśćmi. Przemarznięta tkanka ma początkowo kolor wodnisty, a potem brunatnieje.
Róże kalafiora powinny być chronione przed bezpośrednim działaniem promieni słonecznych, gdyż pod ich wpływem tracą charakterystyczną białą lub białokremową barwę i żółkną.
Wymagania wodne
Kalafior uważany jest za roślinę o najwyższych potrzebach wodnych. W związku z tym dla uzyskania wysokiego i dobrego jakościowo plonu wymaga nawadniania. Najwyższe zapotrzebowanie na wodę wykazuje w okresie zawiązywania i dorastania róż. Niedostatek wody w tym okresie obniża masę róż, zwiększa udział róż omszonych, przebarwionych i ziarnistych.
Wymagania glebowe
Kalafior wymaga gleb najlepszych, w wysokiej kulturze, żyznych, próchnicznych, o wysokiej pojemności wodnej, ale przewiewnych. Najlepsze są gleby piaszczysto-gliniaste, czarnoziemy, czarne ziemie, lessy, mady nadrzeczne i strukturalne bielice. Nadają się też gleby torfowe o uregulowanych stosunkach wodnych, ale tylko dla upraw średnio późnych i późnych. Nie wskazane są gleby zbyt ciężkie i zimne, łatwo zaskorupiające się np. niektóre iły oraz bardzo lekkie gleby piaszczyste.
Kalafior nie znosi gleb kwaśnych, na których zwykle występuje niedobór wielu składników pokarmowych (zwłaszcza molibdenu). Wtedy częściej porażany jest kiłę kapusty. Odczyn gleby powinien mieścić się w zakresie pH od 6,5 do 7,3 dla gleb mineralnych lub 6,0 do 6,5 dla gleb torfowych. Na glebach lżejszych przyjmuje się niższą z zalecanych wartości pH dla kalafiora, a na ciężkich wyższą.
Gleby podmokłe, wysoki poziom wody gruntowej (wyższy niż 80–100 cm) i nadmiar wilgoci w glebie są szkodliwe dla kalafiora.
Płodozmian
W przypadku kalafiora musi być zachowana 4 letnia przerwa w uprawie na tym samym polu warzyw kapustnych i rzepowatych, a z roślin rolniczych rzepaku, brukwi i gorczycy. Zapobiega to wystąpieniu i rozprzestrzenianiu się kiły kapusty, jednej z najgroźniejszych chorób tej grupy warzyw. Unikać należy też uprawy kalafiora po burakach, fasoli i szpinaku, ze względu na ryzyko wystąpienia i rozprzestrzeniania się nicieni, głównie mątwika burakowego.
Gatunki korzystne w płodozmianie: pszenica, owies, żyto z wsiewką, ziemniaki, gryka, koniczyna lub lucerna (jedno lub dwuletnie), cebula, marchew, ogórek, pomidor, por, seler, cykoria sałatowa, bób, groch, skorzonera
Gatunki niekorzystne w płodozmianie: kapusty, kalafior, brokuł, brukselka, jarmuż, kalarepa, rzepa, rzodkiew, rzodkiewka, chrzan, rzepak, rzepik, brukiew, gorczyca, buraki, szpinak, fasola.
Zestawienie gatunków (korzystne i niekorzystne) z wykorzystaniem kalafiora jako poplonu:
- Gatunki korzystne – zboża, ziemniaki, cebula, bób, marchew, ogórek, pomidor, por, seler, sałata, skorzonera
- Gatunki niekorzystne – buraki, cykoria sałatowa, groch, fasola, wszystkie warzywa kapustne (kapusty, kalafior, brokuł, brukselka, jarmuż, kalarepa oraz rzepa, rzodkiew, rzodkiewka, chrzan, rzepak jary i ozimy, rzepik, brukiew, gorczyca, kapusty pastewne, szpinak.
Źródło: „Metodyka INTEGROWANEJ PRODUKCJI KALAFIORÓW”(wydanie drugie)”, opracowanie zbiorowe zespołu Instytutu Ogrodnictwa w Skierniewicach pod kierunkiem prof. dr hab. F.Adamickiego i dr hab. B.Nawrockiej, Warszawa, grudzień 2015 r.