Wymagania uprawowe ogórka gruntowego
Ogórek jest jednym z najpopularniejszych gatunków warzyw uprawianych na świecie. Ma duże wymagania glebowe oraz - ze względu na swe pochodzenie (Indie) - cieplne.

Temperatura
Optymalna temperatura w okresie kiełkowania wynosi w tym okresie około 30 °C. W dobrych warunkach polowych (temperatura gleby w granicach 15-18 °C) wschody trwają od 5 do 10 dni. Dla dalszego wzrostu roślin w polu optymalna temperatura powietrza wynosi 20-25 °C. Rośliny mogą się również dobrze rozwijać w temperaturze nieco niższej, ale powinna ona być wyższa od 18 °C. Długotrwałe spadki temperatury do 12 °C mogą doprowadzić do zamierania roślin.
Dla ogórka ważniejsza od temperatury powietrza jest odpowiednia temperatura gleby. Na nagrzanym polu rośliny mogą wytrzymać spadki temperatury powietrza do 10 °C. Z tego powodu uprawę należy lokalizować w miejscach łatwo nagrzewających się, na stokach południowych, a unikać wszelkich obniżeń terenu, gdzie mogą się tworzyć zastoiska zimnego powietrza.
Ogórek jest bardzo wrażliwy na przymrozki w czasie wschodów, a także w późniejszym okresie wzrostu. Uszkodzenia roślin mogą następować nawet w dodatniej temperaturze 4-6 °C. Szkodliwe dla ogórka są również zbyt silne wiatry, które mogą prowadzić do więdnięcia roślin, mechanicznych uszkodzeń liści i gorszego wiązania owoców.
Wymagania glebowe
Ogórek gruntowy ma również duże wymagania glebowe. Najlepiej udaje się na glebach koloru ciemnego, łatwo nagrzewających się próchnicznych i przepuszczalnych. Najodpowiedniejsze są gleby wysokich klas bonitacyjnych: piaszczysto-gliniaste, lessy, czarnoziemy, czarne ziemie, mady nadrzeczne. Gleby te powinny być w dobrej strukturze, bogate w substancje organiczną i próchnicę. Powinny dobrze zatrzymywać wodę z opadów, ale nie mogą być podmokłe lub okresowo zalewane. Optymalny poziom wód gruntowych zawiera się między 80 a 90 cm. Nieodpowiednimi są gleby zimne, zlewne, ciężkie iły oraz zbyt lekkie piaszczyste. Unikać należy pól zacienionych, z zastoiskami mrozowymi oraz położonych na stokach północnych i na terenach szlaków gradowych.
Wybór stanowiska i zmianowanie
Za nieodpowiednie przedplony dla ogórka uważa się: bób, burak cukrowy, cebulę, cykorię, fasolę, sałatę, szpinak, ziemniak, kukurydzę oraz po wieloletnich roślinach bobowatych. Przy układaniu płodozmianu należy mieć na uwadze wysokie wymagania nawozowe ogórka w stosunku do azotu. Nie jest wskazane umieszczanie ogórka po gatunkach o podobnie wysokim zapotrzebowaniu na azot takich jak późne warzywa kapustne (kapusty, kalafior, jarmuż czy brukselka), późna marchew, seler.
Ogórek powinien być umieszczany w płodozmianie zaraz po roślinach bobowatych, uprawianych jako plon główny lub jako poplon. Odpowiednim przedplonem są uprawy mieszanek traw z roślinami bobowatymi (koniczyny, lucerna), jednak nie dłużej niż 1-1,5 roku (może dojąć do zmęczenia gleby). Wczesne warzywa kapustne, po których możliwa jest uprawa poplonu, stwarzają dobre stanowisko dla ogórka.
Po ogórku mogą być uprawiane inne rośliny rolnicze, ale nie zaleca się ziemniaków. Z roślin warzywnych może to być bób, jarmuż, kalarepa, por, rzodkiewka, skorzonera. Uprawa innych gatunków jak późna kapusta głowiasta, kalafior jesienny, kapusta brukselska, seler, nie jest zalecana ze względu na ich duże wymagania pokarmowe. Decydując się na wprowadzenie tych roślin do płodozmianu po ogórkach, należy im zapewnić bogate nawożenie organiczne, w postaci kompostu lub obornika, uzupełnione nawożeniem mineralnym.
Ogórek ma rozległy, ale płytki system korzeniowy. Większość korzeni włośnikowych skupiona jest w górnej warstwie gleby. Po nim zatem powinny być uprawiane gatunki o głębokim systemie korzeniowym sięgającym głębszych warstw gleby, co przyczynia się do racjonalnego wykorzystania zgromadzonych tam składników pokarmowych.
Źródło” „Metodyka uprawy ogórka gruntowego (wyd. drugie)”, Opracowanie zbiorowe zespołu Instytutu Ogrodnictwa w Skierniewicach, Warszawa, grudzień 2014 r.