Ziemiórki – szkodliwość i zwalczanie
Ziemiórki to tzw. małe czarne muszki (dł. do 3 mm) widoczne tuż nad podłożem i w okolicy szyjki korzeniowej roślin. Stanowią największe zagrożenie dla młodych roślin, ponieważ ich larwy uszkadzają korzenie.
Szkodliwość
Larwy ziemiórek są szklisto białe (przeźroczyste), dł. 7-12 mm, z czarną głowa i prześwitującym przez ciało przewód pokarmowym. Żerują w podłożu uszkadzając korzenie. Powoduje to zaburzenia w pobieraniu wody i składników pokarmowych z podłoża, co w konsekwencji prowadzi do stopniowego zamierania roślin. Miejsca żerowania stanowią potencjalną drogę wnikania do roślin organizmów chorobotwórczych szczególnie z rodzaju Phytium i Phytophthora.
Zwalczanie
Dorosłe osobniki szkodnika szybko poruszają się po powierzchni podłoża, w okolicy szyjki korzeniowej. Należy regularnie lustrować rośliny na obecność szkodników – przy podłożu rozstawić żółte lub niebieskie tablice lepowe. Po zauważeniu obecności ziemiórek należy wprowadzić do podłoża pożyteczne nicienie Steinernema feltiae, które atakują głównie larwy ziemiórek. Nicienie aktywnie poszukują żywiciela. Wnikają do wnętrza szkodnika przez naturalne otwory ciała (układ oddechowy lub pokarmowy) i uwalniają toksyczne bakterie. Bakterie zabijają szkodnika w ciągu kilku dni a nicienie rosną i rozwijają się w jego martwym ciele. Cały rozwój nicienia trwa 2-3 tygodnie. Po osiągnięciu dojrzałości opuszczają ciało żywiciela. Porażone larwy ziemiórek przybierają kolor żółty do jasnobrązowego i stają się śluzowate, przez co trudno je zauważyć w podłożu. Nicienie wykazują swoją aktywność w temperaturze powyżej 8°C, natomiast bakteria, którą uwalniają w ciele żywiciela – w temperaturze 14-26°C.
W walce biologicznej wykorzystuje się także drapieżne roztocza:
- Stratiolaelaps scimitus (= Hypoaspis miles) – osobniki dorosłe i larwy żerują na szkodnikach występujących w górnej warstwie gleby lub torfu, na powierzchni podłoża lub w resztkach roślin na glebie. Polecany jest do zwalczania jaj, larw i poczwarek ziemiórek oraz innych szkodników występujących w glebie. Entomofag może być stosowany w uprawach warzyw i roślin ozdobnych pod osłonami.
- Macrocheles ruburus – osobniki dorosłe i nimfy żerują na jajach i larwach ziemiórek, poczwarkach wciornastków oraz innych szkodników glebowych. Entomofag może być stosowany w uprawach warzyw.