Przygotowanie stanowiska pod uprawę

Brokuł bardzo dobrze reaguje na nawożenie obornikiem w dawce 30-40 t/ha. Nie można przekroczyć dopuszczalnej rocznej dawki azotu 170 kg N/ha. Na glebach cięższych, o bogatym kompleksie sorpcyjnym brokuł sadzi się w 2-3 roku po oborniku, a na słabych – w pierwszym roku po oborniku. Wówczas obornik stosuje się na ogół jesienią (przed 1.XII). Pod późne odmiany można wiosną wyłożyć obornik dobrze przefermentowany (w czasie uprawy należy zwrócić uwagę na utrzymanie odpowiedniej wilgotności gleby).

W ramach przygotowania gleby do uprawy zaleca się wysianie cyjanamidu wapnia, który dostarcza azotu i łatwo przyswajalnego wapnia, ma działanie fitosanitarne. Nawóz można wysiać jesienią (w roku poprzedzającym), wczesną wiosną – jeśli nie stosuje się przedplonu dla brokułu sadzonego od maja lub przed przedplonem dla brokułu jesiennego.

Brokuł powinien być uprawiany na stanowiskach o pH od 6,2 do 7,0.

Dla długotrwałego ustabilizowania odczynu stosuje się siarczan wapnia lub nawozy tlenkowe (jesienią). Szybką regulację odczynu i udostępnienie wapnia można uzyskać po nawozach węglanowych (kreda, dolomit).

Nawożenie brokułu

Brokuł wymaga: 100-120 N, 50–60 P, 160–190 K, 45–55 Mg, 1000–1500 Ca (mg/dm3);

Brokuł często uprawiany jest na stanowisku o odczynie co najmniej zbliżonym do obojętnego (pH 7), ponieważ zmniejsza to infekcyjność kiły kapusty. Niestety odczyn obojętny może ograniczać przyswajalność większości mikroelementów). Nie zawsze oznacza to jednak, że w glebie poziom wapnia jest wystarczający. Uzupełnienie braków wapnia przy zasadowym odczynie polega na podaniu nawozów bogatych w wapń, ale o niewielkim wpływie na odczyn gleby (saletrzak, saletra wapniowa).

Nawozy fosforowe i potasowe powinny być stosowane w dawkach dzielonych: 50% jesienią (w czasie orki) i 50% na 2-3 tygodnie przed sadzeniem roślin. Dawkę przed wegetacyjną  potasu można podzielić – drugą porcję podajemy wówczas w 5-6 tygodniu uprawy.

Dawki azotu zależą od długości wegetacji roślin i od stanowiska (bilans azotu). Przyjmuje się, że dla odmian wczesnych wystarcza dawka 150-200 kg N/ha, średnio wczesnych i późnych 200-250 kg N/ha. 50-75 % dawki azotu stosuje się nie później niż 7 dni przed sadzeniem rozsady. Pozostałą część podaje się w dwóch równych porcjach: w 3. i 5. tygodniu uprawy odmian wczesnych oraz 3. i 6. tygodniu dla późnych.

W celu zapewnienia odpowiedniego poziomu mikroskładników w glebie zaleca się stosowanie nawozów wieloskładnikowych.

Przed sadzeniem, w momencie sadzenia (moczenie korzeni) lub w trakcie uprawy można stosować humusowe substancje poprawiające właściwości podłoża („ulepszacze”). Zabieg polecany jest  szczególnie na glebach lekkich i intensywnie eksploatowanych.

Około 2-3 tygodnie po sadzeniu, nie później niż po zakryciu międzyrzędzi przez liście wskazane jest podanie uzupełniających dawek azotu oraz nalistne zastosowanie stymulatorów wzrostu. Zabiegi można stosować co 2-3 tygodnie (zależnie od długości uprawy), kończąc zabiegi w momencie pojawienia się róży.  Po zbiorze róż głównych można ponowić zabieg, aby przyspieszyć i wyrównać powstawanie róż bocznych.

Źródło: „Metodyka: Integrowana Produkcja brokułu” (wydanie pierwsze). Opracowanie zbiorowe Instytutu Ogrodnictwa w Skierniewicach pod kierunkiem prof. dr. hab. Gabriela Łabanowskiego. Warszawa, wrzesień 2016 r.