Antraknoza korzeni (sprawca: Colletotrichum spp.)

Na korzeniach pojawiają się brązowo czarne, nekrotyczne plamy, pokryte licznymi mikrosklerocjami (czarne plamki). Następuje złuszczanie się warstwy korowej oraz brunatnienie i gnicie korzeni. Choroba nie daje charakterystycznych objawów nadziemnych częściach roślin.

Fuzarioza (Fusarium spp.)

Patogen charakteryzujący się dość długim okresem inkubacji. Jeśli zakażenie nastąpi w fazie produkcji rozsady, choroba może się ujawnić już przed lub na początku kwitnienia. Posadzenie na miejsce stałe zainfekowanej rozsady często kończy się zamieraniem roślin. Porażenie roślin tym patogenem powoduje brązowienie i gnicie korzeni, brunatnienie podstawy łodygi oraz wiązek przewodzących w dolnej części pędu, najczęściej do wysokości 30 cm. Przewężenia łodygi w późniejszym czasie pokryte jest biało-różowym nalotem grzybni z zarodnikami. Fuzarioza uwidacznia się w postaci żółknięcia liści i więdnięcia roślin po jednej stronie pędu. Wzrost roślin jest zahamowany. Wraz z rozwojem choroby roślina zamiera.

Jeśli do zakażenia dojdzie  bezpośrednio po posadzeniu rozsady np. pomidora, to objawy uwidaczniają się zwykle przed rozpoczęciem lub na początku zbiorów.

Fytoftoroza (Phytophthora spp.)

U zainfekowanych roślin, w zależności od fazy wzrostu, obserwuje się różne objawy chorobowe. W przypadku młodszych roślin porażeniu ulega szyjka korzeniowa – rośliny więdną bez widocznych objawów zewnętrznych na łodydze, jedynie w dolnej części pędu głównego wiązki przewodzące brunatnieją. U wyrośniętej rozsady lub u roślin posadzonych na miejsce stałe porażeniu ulega podstawa łodygi tuż przy ziemi – tkanki w tym miejscu przebarwiają się na szarozielono, następnie brunatnieją. Dochodzi do przewężenia łodygi i obumarcia tkanek. Rośliny stopniowo zamierają. W przypadku zainfekowania starszych roślin, często już owocujących, występuje gnicie systemu korzeniowego postępujące od dołu ku górze. Najstarsze liście żółkną i więdną.

W trakcie zbiorów często obserwowane są także objawy zgnilizny łodygi (przy wizualnie zdrowym systemie korzeniowym) – pojawiają się wodniste, szarozielone plamy. Tkanki i wiązki przewodzące w miejscu porażenia brunatnieją. Łodyga ulega przewężeniu, rośliny stopniowo zamierają i czasami załamują się w strefie porażenia. W okresie zbiorów może wystąpić zgnilizna owoców w najniżej położonych gronach (dotykających ziemi).

Rizoktonioza (sprawca: Rhizoctonia solani) 

Patogen wywołuje powschodową zgorzel siewek różnych roślin, gnicie korzeni oraz zgorzel szyjki korzeniowej i podstawy łodygi. Często atakuje rośliny już czasie produkcji rozsady lub wkrótce po posadzeniu. Powoduje przewężenie łodygi tuż przy powierzchni gleby, prowadzi do zamierania roślin. Na starszych roślinach symptomy choroby widoczne są na łodydze tuż przy powierzchni gleby w postaci ciemnobrunatnego, lekko wklęśniętego pierścienia zgorzeli.

Patogeny znajdują się w podłożu w formach przetrwalnikowych i dopiero po posadzeniu roślin żywicielskich zostają uaktywnione przez wydzieliny korzeni. Sklerocja Rizoctonia Solani zimują na głębokości 5-10 cm.

Werticilioza (sprawca: Verticillium spp.)

Symptomy porażenia roślin ujawniają się zwykle na krótko przed rozpoczęciem zbiorów lub dopiero w okresie pełnego owocowania. Początkowo więdną najmłodsze liście, tylko  w ciągu dnia, następnie przejściowo lub trwale więdną całe rośliny. Na brzegach lub między nerwami najstarszych liści pojawiają się  żółte, pomarańczowe lub brązowawe przebarwienia. Żółknące liście opadają, roślina dość wolno zamiera. Wiązki przewodzące przybierają barwę ciemnożółtą lub jasnobrązową.

Zgorzele siewek, miękka zgnilizna korzeni i podstawy pędu, zgorzel zgnilakowa (sprawca: Pytium spp.)

Grzyby z rodzaju Pythium porażają korzenie w różnych fazach uprawy. Wywołuje zamieranie siewek przed lub po ukazaniu się ich nad powierzchnią podłoża. Na rozsadniku widoczne są placowo puste miejsca pozbawione młodych roślin. Na siewkach powschodowo dochodzi do przewężenia i zgnilizny podstawy łodygi. Na sadzonkach i starszych roślinach u nasady pędu widoczne są brązowe, lekko wgłębione plamy, które ulegają zgniliźnie przesuwającej się od stopniowo ku górze pędu. Rośliny są zahamowane we wzroście, liście żółkną, brązowieją i zamierają. Po wyjęciu chorej rośliny z podłoża widoczne są spłaszczone, miękkie i łatwo rozpadające się korzenie.

Zgnilizna twardzikowa (sprawca: Sclerotinia sclerotiorum)

Opis choroby i zwalczanie w artykule: „Zgnilizna twardzikowa

Czytaj także: „Integrowana ochrona roślin”