Azot (N)

Największe zapotrzebowanie na azot rośliny wykazują w trakcie intensywnego przyrostu wegetatywnego, a także w fazie wiązania i wykształcania owoców. Niedobór azotu bardzo silnie hamuje wzrost roślin, które słabo się krzewią, łodyga staje się cienka i włóknista. Korzenie takich roślin są długie i słabo rozgałęzione. Objawy na liściach widoczne są w postaci chlorozy obejmującej całą powierzchnię blaszki liściowej, łącznie z nerwami. U niektórych roślin nerwy główne mogą przybierać barwę czerwoną lub czerwonofioletową. Objawy widoczne są początkowo na starszych liściach. W warunkach długotrwałego deficytu azotu zasychają, a chloroza zaczyna obejmować wyżej położone, młodsze liście. Przy niedoborze tego pierwiastka rośliny obficie kwitną, ale zawiązują niewiele owoców, które są drobne. W konsekwencji obniża plonowanie roślin.

Fosfor

Przy niedoborze fosforu liście zmieniają kolor na szarozielony, są kruche, węższe od typowych. Rośliny słabo kwitną i zawiązują zniekształcone owoce. System korzeniowy jest nie jest mocno rozbudowany i ma małą liczbę korzeni bocznych. Niedobór fosforu w roślinie może być spowodowany zbyt niską temperaturą lub nieodpowiednim pH gleby.

Potas

Brak potasu powoduje żółknięcie, brązowienie i zasychanie liści, obłamywanie się gron. Owoce są słabiej wybarwione, z widoczną tzw. zieloną piętkę.

Magnez

Niedobory magnezu widoczne są najpierw na dolnych /starszych liściach, które stopniowo stają się coraz jaśniejsze. Nerwy i przylegające do nich tkanki pozostają zielone, a pozostała część blaszki liściowej zmienia kolor na bladozielony a potem żółknie. Ogonki liściowe są jędrne i kruche. Objawy te widoczne są na coraz większej liczbie liści. Przy dużym niedoborze magnezu pożółkłe tkanki obumierają, a w tych miejscach pojawiają się brązowe i brunatne plamy, które zlewają się ze sobą i obejmują całą blaszkę liściową, z wyjątkiem nerwów i przylegających do nich tkanek. Liście usychają i przedwcześnie opadają.

Wapń

Niedobór wapnia może prowadzić do wystąpienia suchej zgnilizny wierzchołkowej owoców pomidora (choroby fizjologicznej). Na wierzchołkach owoców powstają początkowo szkliste, odbarwiające się, szybko powiększające, zaklęśnięte plamy, które stopniowo szarzeją lub brunatnieją, marszczą się i wysychają, obejmując często duże partie owocu.

Objawy niedoborów mikroelementów w pomidorze

Źródło” „Metodyka uprawy pomidora gruntowego (wyd. trzecie zmienione)”, Opracowanie zbiorowe zespołu Katedry warzywnictwa i Katedry Metod Ochrony Roślin Uniwersytetu Przyrodniczego w Poznaniu (po kierownictwem prof. dr hab. Mikołaja Knaflewskiego), Warszawa, luty 2020 r.