Wymagania klimatyczne

Pomidor jest rośliną o wysokich wymaganiach cieplnych, wrażliwą na chłody (temperatura w zakresie 0-5ºC) i przymrozki. Przy spadku temperatury poniżej 0ºC rośliny giną. Optymalna temperatura wzrostu dla pomidora mieści się w granicach 18-25°C w dzień i 16-18ºC w nocy. Dokładna wartość optymalnej temperatury zależy od fazy rozwojowej rośliny i intensywności światła. Temperatura powyżej 30ºC i poniżej 10-12ºC stanowi tzw. maksimum i minimum rozwojowe. W związku z wymaganiami cieplnymi ważna jest długość okresu bezmroźnego, która powinna wynosić co najmniej 4 miesiące. Uprawy towarowe pomidora powinny być lokalizowane w rejonach, w których przymrozki wiosenne nie występują później niż 15-20 maja, a jesienne przed początkiem października.

Dobremu wzrostowi roślin sprzyja niska wilgotność względna powietrza (około 60%) i dlatego najlepsze plony uzyskuje się w lata ciepłe i suche.

Pomidor jest rośliną światłolubną. Im większe natężenie światła, tym wzrost jest bardziej intensywny. Plantacje powinny być zatem lokalizowane w najkorzystniejszych rejonach, obejmujących pas środkowej Polski, rejon wrocławski i sandomiersko-lubelski.

Wymagania wodne

Pomidor ze względu na dość silnie rozwinięty system korzeniowy zaliczany jest do roślin o średnich wymaganiach wodnych. Zwłaszcza odmiany wysokie, jak również odmiany karłowe uprawiane z siewu wprost do gruntu, są stosunkowo odporne na suszę. Bardziej wrażliwe na niedobór wody są odmiany karłowe uprawiane z rozsady, co jest spowodowane deformacją systemu korzeniowego w czasie jej produkcji. Wymagania wodne pomidora są zróżnicowane w poszczególnych fazach wzrostu. Do fazy kwitnienia i wiązania owoców jak również w okresie dojrzewania owoców wymagania wodne są umiarkowane. Największe potrzeby wodne występują w fazie kwitnienia, wiązania i przyrostu owoców.

Wymagania glebowe

Pomidor nie ma zbyt dużych wymagań, co do gleby. W zasadzie może być uprawiany na glebie każdego rodzaju, zasobnej w składniki pokarmowe, żyznej, niezbyt ciężkiej i zlewnej, będącej w dobrej kulturze, przepuszczalnej i łatwo podsiąkającej. Pomidor dobrze rośnie na glebach ciepłych, w których temperatura utrzymuje się na poziomie 18-22°C. W niższych temperaturach, pomidor słabiej pobiera wodę i składniki pokarmowe. Pomidory bardzo dobrze udają się na lessach, madach nadrzecznych a także na przepuszczalnych czarnoziemach i zmineralizowanych glebach torfowych. Uprawiany na czarnych ziemiach i torfach później zaczyna owocowanie i jest bardziej narażony na przymrozki, na lżejszych natomiast owocuje wcześniej, a rośliny są odporniejsze na choroby.

Każdy typ gleby wymaga jednak innego podejścia do uprawy i stwarza odrębne problemy. Produkcja na glebach lekkich, łatwo przesychających wymaga bardziej zagęszczonych nasadzeń, dodatkowego nawadniania oraz stosowania nawożenia w kilku dawkach. Na glebach ciężkich zaleca się stosować większą rozstawę roślin lub ich cięcie oraz bardziej intensywną ochronę. Do uprawy pomidorów nie nadają się gleby zlewne, o wysokim poziomie wód gruntowych, które cechuje niska temperatura i późne nagrzewanie się wiosną. Gleby kwaśne mają gorszą strukturę, niższą zawartość wapnia i mniejszą dostępność dla roślin fosforu, magnezu i molibdenu. Niedobór wody w glebie przyczynia się również do zakłócenia pobierania i transportu wapnia przez rośliny.

Pomidor nie jest wrażliwy na lekkie zakwaszenie gleby, jej optymalny odczyn wynosi pH 5,5-6,5.

Wymagania pokarmowe

Pomidor szybko rośnie i wytwarza dużą masę części nadziemnych, dlatego ma też duże wymagania pokarmowe. Na wyprodukowanie 1 kg owoców roślina potrzebuje: 3,5-5 g azotu (N), 0,7-1g fosforu (P), 7-8 g potasu (K), 4,5-5 g wapnia (Ca), 1-1,2 g magnezu (Mg). Pobieranie składników nie jest równomierne w ciągu okresu wegetacji. Najwięcej składników z podłoża pobierają rośliny w czasie silnego wzrostu wegetatywnego i równoczesnego wiązania owoców na kilku gronach.

Niedobory makroelementów w pomidorze

W uprawie pomidora mogą wystąpić także niedobory mikroelementów (boru, miedzi, molibdenu lub manganu).

Źródło” „Metodyka uprawy pomidora gruntowego (wyd. drugie)”, Opracowanie zbiorowe zespołu Katedry warzywnictwa i Katedry metod ochrony roślin Uniwersytetu przyrodniczego w Poznaniu (po kierownictwem prof. dr hab. Mikołaja Knaflewskiego), Warszawa, pażdziernik 2015 r.